วัวที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งเอเชีย

เศรษฐกิจการเมืองของระบบทุนนิยมโลก อย่างแยกกันไม่ออก   วัวที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งเอเชีย  ชนชาติต่างๆ ทั่วโลก เกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ความเชื่อและโลกทัศน์

แต่อะไรคือแรงจูงใจให้คนเริ่มเลี้ยงวัวป่า ทำให้วัวป่าออร็อกค่อยกลายเป็นวัวบ้าน ยังหาข้อสรุปแน่ชัดไม่ได้ กระแสหนึ่งเดากันว่าคงเป็นเพราะวัวมีประโยชน์มาก ทั้งเป็นวัวงาน ให้น้ำนม เนื้อกินเป็นอาหาร หนังใช้ทำกระโจมและเครื่องใช้ต่างๆ ฯลฯ คนจึงพยายามนำมาใช้ แต่อีกกระแสหนึ่งซึ่งฟังน่าเชื่อถือและมีหลักฐานโบราณคดีช่วยสนับสนุนมากกว่าเห็นว่า คนเริ่มจับวัวป่ามาเป็นเครื่องบูชายัญพระเจ้าก่อน ต่อมาจึงค่อยเริ่มรู้จักใช้วัวไถนา เทียมเกวียน

ทำงานสารพัด รวมทั้งให้น้ำนม เนื้อที่กินได้ และหนังที่มีประโยชน์ใช้สอยสูง อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ทางเศรษฐกิจเหล่านี้มาทีหลังฐานะความเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของวัวในประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับวัวที่ยาวนานกว่า 8,000 ปี การต่อสู้กัน ระหว่างคุณค่าทางใจกับคุณค่าทางเศรษฐกิจ คุณค่าทางธรรมกับคุณค่าทางโลก ชนะหรือแพ้แค่ไหนเมื่อไร นอกจากมีผลกำหนดระบบเศรษฐกิจและสังคมของโลกและประเทศต่างๆ แล้ว ยังมีอิทธิพลอย่างยิ่งต่อพฤติกรรมการกินเนื้อวัวเป็นอาหาร

การทำปศุสัตว์โคเนื้อ และทารุณกรรมกับสัตว์ ตลอดจนผลกระทบต่อภาวะโลกร้อนโดยเหตุที่วิวัฒนาการการเลี้ยงวัวเกิดขึ้นในเอเชีย ในแหล่งอารยธรรมโบราณเมโสโปเตเมีย อียิปต์ และลุ่มน้ำสินธุ (Indus Valley) ในภูมิภาคนี้จึงเกิดลัทธิความเชื่อบูชาวัวเป็นเทพเจ้าอยู่ทั่วไป โคเนื้อ คือสัญลักษณ์ของอำนาจ พละกำลัง และความสามารถในการแพร่เผ่าพันธุ์ โคนม คือแม่อารี ผู้ดูแลมนุษยชาติด้วยน้ำนม อันเป็นเสมือนน้ำอมฤตที่ประทานจากเทพธิดา ยิ่งกว่านั้น

วัวยังเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์สำหรับบูชายัญเทพเจ้า ซึ่งมนุษย์เชื่อมต่อด้วยการร่วมแบ่งปันเนื้อเป็นอาหาร และใช้ประโยชน์จากทุกส่วนของวัวที่พลีชีพสักการะ ผู้คนกินเนื้อวัวเนื่องในพิธีบูชายัญ สังเวยโคในพิธีกรรมตามลัทธิ ความเชื่อ ดังนั้นปริมาณการกินเนื้อวัวจึงไม่มาก ในอาณาจักรซูเมเรียนสมัยราชวงศ์ Ur ที่สาม (2112-2004 ก่อน ค.ศ.) นักประวัติศาสตร์ประมาณการกินเนื้อวัวเพียง 10% ของเนื้อสัตว์ที่ชาวซูเมเรียนกินเป็นอาหาร ณ อารยธรรมลุ่มน้ำสินธุที่ต่อมาวิวัฒน์เป็นอินเดีย

ฐานะความศักดิ์สิทธิ์ของโคขึ้นสูงสุด เพราะได้รับการอุ้มชูจากศาสนาฮินดู ทำให้ปัจจุบันอินเดียเป็นดินแดนแห่งเดียวในโลก ที่ยังถือมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ของวัว วัวเป็นศูนย์กลางชีวิตของชาวฮินดู เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ที่ควรแก่สักการะ ใครละเมิด ฆ่า หรือทำร้ายวัว เป็นบาปหนัก การกินเนื้อวัวเป็นสิ่งต้องห้ามโดยเด็ดขาด ฐานะอันสูงส่งของวัวในศาสนาฮินดูแสดงได้จากการที่วัวเป็นปางสุดท้าย ก่อนที่ปิศาจจะเกิดเป็นมนุษย์ หลังจากเวียนว่ายตายเกิดในปางที่สูงขึ้นเรื่อยๆ มาแล้ว 85 ปาง นอกจากนั้น

พาหนะประจำตัวของพระศิวะยังเป็นพระนนทิ ซึ่งเป็นเทพองค์หนึ่งในศาสนาฮินดู นอกจากเป็นพาหนะประจำพระองค์แล้ว ยังเป็นทวารบาลหน้าวิหารพระศิวะ อันชาวฮินดูจะบูชาก่อนเข้าสู่วิหาร วัดฮินดูบางแห่งถึงกับมีวิหารพระนนทิเป็นการเฉพาะ เช่นที่กลุ่มวิหารปรัมมานัน ที่เมืองย็อกยา อินโดนีเซีย

นอกจากนั้น พระกฤษณะยังมีหน้าที่อันสุดศักดิ์สิทธิ์ คือ เลี้ยงวัว (วัวเป็นสัตว์ที่ต้องได้รับการดูแลและเอาใจ หาหญ้าหาน้ำมาให้กิน ดูแลความสะอาด พาเข้าคอกยามวิกาล เลี้ยงวัวในที่นี้จึงต่างกับพวกโคบาลในตะวันตกซึ่งทำการต้อนวัวเป็น มิใช่เลี้ยงวัวสำหรับชาวฮินดู ‘วัวคือศูนย์กลางของชีวิต’ โคนมคือแม่ผู้หล่อเลี้ยงชีวิตด้วยนมและเนยใส ส่วนโคผู้ช่วยไถนา ให้อาหารเรากิน แม้แต่มูลวัวก็เป็นปุ๋ย ใช้เป็นเชื้อเพลิงและวัสดุสร้างบ้าน แม้แต่น้ำปัสสาวะของวัวก็มีสรรพคุณรักษาโรค

ติดตาม โปรแกรมวัวชน ผลวัวชน ข่าวสารวัวชน รวดเร็วก่อนใครได้ที่เพจเฟสบุ๊ค วัวชนแดนใต้888 หรือแอดมาที่ @BULLFIGHT888